Sana Küsersem

Sana küsersem,
Tüm ziyaretçilere kapanmıştır kapılarım,
kar suları yıkamıştır cansız bedenimi.
denizlerin en diplerinde,
köpek balıkları almıştır kokumu...

Sana küsersem bitmişimdir,
tükenmişliğin senaryosu yazılıyordur,
Ganj'ın kıyısında küllerim savruluyordur.
sana küsersem bana benzeyen her meczup,
Eyfel'den aşağı intihar bakışı adayıdır...

Sana küsersem,
özgürlük heykeli okyanusa gömülmüş,
Hiroşima yine atom bombasıyla yok edilmiş,
sana küsmüşsem bil ki,
Nuh tufanı yeniden olmuş,
Ararat'ın tepesinde kalıntılarım bulunmuş,
Picasso'nun tualinden lumpen bir dokunuş,
gizemli bir sır olmuştur...

Sana küsersem,
Meryem ana bakir kucağını,
ilahi bir direnişe açmıyordur,
baharda çiçekler kokmuyor,
arılar çiçeklere konmuyor,
hercai menevşe ilhamını saçmıyordur...

Sana küsmüşsem,
yediverenler emekçinin yanlarında,
kol kola yürümüyordur...

Sana küsmüşsem,
Şeyh Bedettin kapatmıştır gönül kapısını,
kalp gözüyle görmüyordur.
Hayyam aşk şarabının tadını alamıyordur...

Sana küsersem,
ezan yerine hep sela okunur,
kerbela'da Hüseyin'e kalkan zincir,
Medine'de yüreğime dokunur...

Sana küsersem,
yüreğimin kalıntıları sarı bir kelebeğe döner,
begonyalar boynu bükük bekler,
İbrahim'in bıçağı boynuma iner,
sana küsersem,
Eyup sabrını nasıl yener.
o yaraları nasıl diner...

Elbette sana küsemem,
ben küsersem şiire küserim,
yani kendime,
yani hayata,
ona da nefesim yetmez,
sesimi bıçak gibi keserim...