Sana Şiir Yazmak Vardı

Sana şiir yazmak vardı bu akşam,
Buğulu camlara adını yazmak...
Yokluğun, ruhumu sardı bu akşam.

Yokluğun, aczimin günâhı gibi,
Gözyaşımın arşa son âhı gibi...

Sana güller almak vardı bu akşam,
Kırmızı olanı şiire sarmak...
Hasretin, gönlümü yordu bu akşam.

Son sözün, cellâdın silâhı gibi,
Gözyaşımın arşa son âhı gibi...

Sana beste yapmak vardı bu akşam,
Ve sonra kemanı kapında kırmak...
Zihnim sendeledi durdu bu akşam.

Gözlerin, umudun eyvâhı gibi
Gözyaşımın arşa son âhı gibi...

Sana rüya olmak vardı bu akşam,
Omzuna yaslanıp sonsuz uyumak...
Son dalga, kıyıma vurdu bu akşam.

Sensizlik, gecenin siyâhı gibi,
Gözyaşımın arşa son âhı gibi...

Sana, seni çizmek vardı bu akşam,
Saçlarını kızıl renge boyamak...
Sensiz resim yapmak zordu bu akşam.

Vuslat, bu akşamın sabâhı gibi,
Gözyaşımın arşa son âhı gibi...

Sana esir olmak vardı bu akşam,
Gönlüme kelepçe, pranga vurmak...
Özlemin, sehpalar kurdu bu akşam.

Son arzum; aşkımın ıslâhı gibi,
Gözyaşımın arşa son âhı gibi...

Sana saray yapmak vardı bu akşam,
Tahtını, gökteki buluta kurmak...
Bu aşka, yeryüzü dardı bu akşam.

Gezelim, gökyüzü seyyâhı gibi,
Gözyaşımın arşa son âhı gibi...




Sana mehtap olmak vardı bu akşam,
Elâ gözlerine, yalnız BEN doğmak...
Yıldızlar, hep seni sordu bu akşam.

Bir sırsın, âlemler berzâhı gibi,
Gözyaşımın arşa son âhı gibi...

Sana şiir yazmak vardı bu akşam,
Buğulu camlara adını yazmak...

Kasım 2009