Sanatsal Acılar Çöplüğü

/
susmayı bilseydik keşke
öyle başbaşa.
acı çeker gibi
çekebilseydik gözlerimizi
faili mechul hayatlarımızdan.
susar gibi içebilseydik
ruhsal bunalımlarımızı kana kana..
ahh keşke
erteleyebilseydik keşkeleri..



/
yokluğa biçilmiş sözler
giydirmiştik düş kırıntılarımıza.
hepsi baştan sona yalan
sondan başa ızdırap..





şimdi kim isyan çıkarıyorsa
en çok ona meyillendi
arzı düşük gönül.




ve kim kırdıysa kalemini
onda hüküm giydi
tanrısal ataizmin..



/
sessizlik kovmuştu hücresinden
tensel hastalıklarımızı
ve sanki
senin " gittim" zannederken
döndüğün o son kavşak,
provasıydı avuntularının..