Sancı

tarif mi ediyim seçemediğim senleri
yoksa ruhuma dolanmış bi dolu benleri
hangisine küfretsem kaybederken canım acır
canıma sarılır bir dolu azap
ağlarım.

ben yok olurken seni hiç varolmamış sayarım
bilirim;
fazlasını bilmek acıdan fazlasını verir bazen
yada alır neme lazım

lugatıma bi dolu vazgeçmişlik sözü eklemem
en başından vazgeçmişimdir zaten seni seçerken
suçlamam gidişini izlerken
ardına döküp saçtıklarını kim toplıycak demem
bilirsin, zaten hep dağanık yaşarım ben

sararım yaramı beyaz bir tütün kağadına
içime çekip sindirmek zaman alır belki
ama yoruldum demem
derdim kendimleyken vazgeçmem
sana ihanetim kendimedir
bütün bu eziyetse kendimi sevdiğimden

neden diye sorasım gelir bazen
vazgeçerim hala yaşıyorken
karanlığa sırtımı dönmeyi öğrendiğim günden beri
ağlamam dizlerim kanarken

çekip gitme zamanı gelir sonra
yaslarım karanlığın en soğuk yüzüne başımı
ruhumun yansıması kaybolana kadar üşürüm
üşüdükçe aslını arar bölünmüşlüğüm

sen derim sonra
sen yaptın herşeyi
sen olmaktan vazgetiğimde ölürsün
ağlarım, ağlarım...

(hep yalan söylerim zaten.)