Sancılı Güneş

Sancılı güneş sanki yasaklı
kuştacılar saf saf inmişler biryerlerden
gözlerimi kısmış bekliyor gideni geleni

boşuna bekleme boş hasret bunlar
binlerce yıldır aynı yalanlar
dil paslanmış ağızında sen ne söylüyorsun sızıma
memurmu kesildin başıma raptı zapçımı?
sende git yanaklarımdan akan yaşı silmeden
sıkıntılı güneş kaçak
kaçacak tabii hisleri kirişleşmiş

ağır kanlı bu adamdan
esmeraldada görmemişti onu
güneş sancılı sanki yasaklı
perdelerimin küf kokusu
sigaranın katran karasını söküp atamıyor.
cigerlerim bu çürümüş beyin sensizliğe mahküm edilirmi

birgün sevda yazarsa iki büklüm kambur
parmaklar asılı kalmış sanki acı acı
gözyaşı bu acı sancılı güneşin
parıltısına karışmakta

gökkuşağı renkleri değil
hasretin sevginin çıkarsızlığın rengi bu
kimse anlamaz kendinden başka
uzatılan aşkı almaz dost elini tutmaz
o zaman biz niye varız dost olmayacaksak sevmeyeceksek birbirimiz

sancılı güneş olanca sevgimle ben seni kucaklıyorum
seni seviyorum sancılı güneş
yaratandan ötürü seviyorum
inatla seviyorum bu boşluğu
inatla hakırıyorum
kükrüyorum

insanların dost ellerini geri çevirmemesini

bir lokma ekmeği çok görmesini