Sancılı Ruhlar
Kırpıyor hayat, düşlerimizin saçlarını
Eli yüzü toz duman bir çocuk ağlıyor göğsümüzde
Tebessümüne çamur bulaşmış
İçimizi dışımıza çıkarıyoruz
Ömrümüz kan revan
Boynumuzda levha,
Üç beş kuruşa satılıyor insanlığımız
Kocaman hiç/iz, itiraftan aciz
Çoklukta kaybolan ruhumuz
Bir dilim huzur dileniyor zamandan
Zaman, kendine biçare
Günahlar yağıyor üstümüze
Sağanak sağanak
Yüzümüzü mezar taşlarında soğutuyoruz
Zulamızda sığ ümitler.
Toprağı eşeleyip, içinde kaybolmak istiyoruz
Çıkamadığımızda gün yüzüne
Ölüm ar ediyor kirlerimizden
Çürüyen bedenlerimizde kanat çırpıyor
Eller yüzlere kapanmış, korkuyor dirilmekten.
Bir boşluk bulsa
Günahlar fışkıracak derimizden
Gözlerimizde ateş, su, kan
İsrafil'le pazarlığa oturuyoruz
Kıt aklımızda binbir hezeyan
Kıyamet! ! !
Ötelenmek istenen
Ey yüreklerimizi nakşeyleyen Vedud
Rahmetine sığındık
Sensin bize bizden yakın
Donmuş ruhlarımıza şefkatinle muamele eyle
11.02.2011
bastan sona her dizesi insan olmanin dayanilmaz sancilariyla bezenmis...
düsündürücü...
gercekten bu kadar günahlar dünyasinda mi yasiyoruz? biz mi cizdik kaderi kötülüklere dur diyebilirmiydik....
dualarin gölgesine ilistiriyorum duygularimi...
susmak gerek...
yüreginize saglik...
sancılardan arındıran dizeler,huşu ile.güzeldi