Sandal

hayat denen kuvvetli fırtınada
dalgalarla boğuşan küçük bir sandaldı ruhum.
sen sığındığım liman oldun.
umutsuz yarınlarıma umut
karamsar ruhuma neşe oldun.
öyle yüceydi ki sana olan sevgim,
seni kimselere benzetemedim.
mükemmelimdim benim,
herşeydin, hayattın,
yaşamaktın.
adam gibi adamdın benim gözümde.

sonra sen kaldırdın gözümdeki perdeyi
acımasızca gösterdin gerçekleri.
ya ben çok aptaldım,
deliydim.
ya da sen çok iyi oyuncuydun.

bezgin ruhum çok darbeler yedi bu hayatta
ama hiç biri senin kadar koymadı
yaralı ruhuma.
boşuna büyütmüşüm seni gözümde
meğer büyük olan yüce olan sen değil benmişim.
benim sevgim benim kalbimmiş.
öyle bir hançer sapladın ki ruhuma
öldüm.
kalbime vurdum kilidi
anahtarı da attım
uçsuz bucaksız uçurumlara.
ve yemin ettim kendime
bir daha sevmek haram olsun bana...