Sehpaya Vurmak Kime Düş/tü

İlk baharımda döküldü yapraklar

Ol deyince düştü bir bebek rahme

Öl deyince de ölür mü ki kalp ağrısı

El açsam açılır mı göklerin kapısı

Bahar'da düşmeyen cemre gibi

Sabırsız beklenensin ama

Ne hayat buluyorum ikliminde

Ne de can veriyorum can evimde

Ne yağmur var kararan göğümde

Ne de bereket kalan ömrümde

Tüm hayallerim kuyruklu birer yıldız gibi 

görünmez oldu gök/yüzünde

Çok bilinmezli olmazlara kafa tutar gibiyim.

De ki bu bir denklem

De ki bu bir yangın

Ama içinde hep sen yandın

Bu gördüğün bir kördüğüm

Ben yandım, sen acıtır sandın

Ben an/dım sen ömür sandın.

Ben candım, sen ölümsüz sandın.

Öyle ki; her zannında ben vardım

Yarı ölü halime kavgalar musallat olmuş

Baş ucumda bir şişe

Soğuk bir yatağa düşen sıcak bedenim,

Ve tavana çivilediğim infazlarla

Her şiirin her hecesinde

Her günün her gecesinde

Bir meleğin nazarına çekiliyorum

Doğum sancısı çekip,

Bir bir ölü doğuyor umutlar

Bana cevapsız tedaviler düştü

İlaç olmayan ilaçlar filan derken

Şimdi hayattan bana

Bir seksen beşlik darağacı düştü

Önce son arzumu düşünüp,

Sonra öfkelerimi giyindim.

Senin yerin zaten belli de,

Sahi

Sehpaya vurmak

kime düş/tü?