Sandık Dolusu Misafir Şiirleri

bazen yüzümü asarım
celladı benim neşemin

öyle terlerdik ki
balık yüzerdi göğsümüzde

sevişmekle geçerdi kalp ağrımız
ve vakit hayli geç kalırdı ayrılığa

kırkına varırdı kahve peltesi
ağlardık deniz kıyısına
deniz anası gibiydik
içimizde kuş tüh yapraklar
dışımızda gölge verirdi dikenlerimiz

aklıma hep gelirdi susmak
o kadar yorgunduk ki
öpüştüremezdik dizlerimizdeki yaralarımızı
ve sevmenin farkındaydım seninle

çocukluğumu getirdi bir türkü
kulağımda ''sakın inanma'' küpeleri
annemin erken uyanışlarıma sabredişi
ne varsa insan olanda
hepsi var titreyen şu kirpiklerimde
göz yaşı taşımaktayım
başka ne var yüküm