Sandıklara Dizdik Şişeleri

küçük sandıklara çentiklenen
umutları ayırıyor anızlarından saatler


yanık efkar ezgileri saklanıyor kör dumanlardan
içiyoruz evet köşe bucak


şehir yangınlarına göz süzüp
köçeklere atıyoruz cebimizde biriken tüm kıvılcımları
kor duvarlara yaslanıyoruz sırtımızın kamburlarını yakarak


avuçlarımızda kör düğüm
tanrıyı aralıyoruz gök kuşağından
duamızı biriktiriyoruz dilsizliğimizde


nahoş cümleler kuruyor unutmuşluğumuz
secde diye çimlere yatırıyoruz başımızı
kıblemiz göçüyor


erenler utanıyor
soluğumuza sırnaşan anasondan
oysa beyazlaşırken o kadeh
tutuştu o şehir




o iç şarkıları kırınca kandilleri
çıralara sırnaşan özlemlerin alın teri yakınca benzin gibi benzi


avurtlarımız kül
çimenler gri
avuçlarımızı soğuturken mavinin rengini değiştirmeden


gözlerimiz kızıl
tırnaklarımızda akşamın isleri


yine oturduk
yanık taburelere


ve sandıklara dizdik şişeleri ...