Sanki Dikenden

Güzel bir sessizlikti benliğim,
Öylesine bozmak istediğim !
bir o kadar da çekindiğim?
Avaz avaz susmaktı benimkisi.
sukunet!!!

Duysalar korkak,!!!
duyurmasam yapayalnız..

Çığlık çığlığa kaçarken kendimden
Kendi sessizliğimde boğulmuşum bilmeden
Nasıl bir yalnızlık ki sorma...
Ölüm bile oyun gelir, gülümseten...

Evet , yalnızdım koskoca kalabalığın içinde
Yalvarmadım da değil , çok kez hem de..
Tutsağı olunca anlıyor insan...
Hangi el uzansa sanki dikenden...

Ölümü özledim be annem..
O kadar acımasız ki herkes...
Sendelemekten yoruldum annem..
Kimse , hiç kimse senin kadar sevemedi annem...

Ben yine yazıyorum öylesine..
Bir Rabb'im bir kalemim anlar dilimden
Onlara anlatırım kimseye anlatamadığımı..
Çünkü insanlar Acımasız, hain ,
Söylesene Düşersen kim tutar elinden?

Mısralarım kalabalık, kalemim akmaz ki,
İnsanlar anne...
Onlarda kalabalık değil mi?
Mısralarım gibi işte anne..
Ben bende değilim artık anne,
Sukunet sukunet ..

NOT(bu şiiri yazan sayın "sevgi kepe"adlı şair arkadaşıma buradan sevgi dolusu mutluluklar iletirim..her okuduğumda, bu şiiri canımdan çok sevdiğim şair arkadaşıma saygılarımı önemle iletir ve sağlıklı günler geçirmesini temenni ederim.)