Sanma ki Yaşıyorsun

Gökyüzünün parlayan ışığı sevgilim
Ederdim seni evime kabullerin şaheseri yiğidim,
Parıldayan nurun direncinin eşsiz etkisindeyim
Bir yazı yazsam nerede yer alırdın gözü renklim...

Akşamın buğusu dinse üzerine gözü karalım,
Sigara kokusu gibi siner miydin sineme?
Beklenen misafir inceliğinde girer miydin gönlüme
Sevenin ahı var deseler yine de beddua eder miydin
İsyankâr biçare benliğime.

İçi aşsız dışı onsuz yârim
Kırılır cam misali eskitir miydin sevgimi
Bırakır mıydın beni de o sokak kedisi gibi
Pencerenin dibine
Bakmaz mıydın ardına dökmez miydin bir damla gözyaşı bile?

Sevgisi kaba kendisi nazik yârim
Biçilmez gömlek gibiydin gönlüme
Biçemedim seni tam üstüme göre
Erişilmez okyanus dibi gibi seçkin sevgilim
Bakma aynaya bensiz, göremezsin beni çaresiz...

Uçurum dibi yüksekliğinde ki sevgisiz yârim
Masmavi denizin ortasında kalan çer çöp gibisin
Erişilmez sanıp kendini böbürlenenlerdensin
Bilirsin ki sen sadece deniz üstünde ki
Balık benzeri çer çöpsün
Bu ikilemenin tam tanımısın
Sanma kendini yüksekte sakın
Bulursun zira kendini bir gün mabette
Yok olur gidersin, anlamazsın ne olduğunu bile...

Sanma ki yaşıyorsun;
Bilmiyorsun ki bensiz bir hiçsin sen...