Sanrı

iyilik derdi rahmetli
rahmetli iyilik derdi

bugün burada kimse olmasın rica ederim
aynalı dolablarınız ve süslü şişelerdeki
abartılı kokularınız sizin olsun
bütün ilgileri bir miğfer yapıp kutsayın nefsinizi
ayaklarınızı yorganları falan unutun
uzatın sersemliğinizi
iyilik zırvalarınız dilinizde dursun
yine de kusun bilip bilmediğiniz bütün çirkinlikleri
yalnız burada olmayın
burada olmayın yalnız
gidin hangi diyar kucaklamıyorsa sizi
öfkenizi bencilliğinizi
varmışsınız sanrısını
var oluş acısını
bir put gibi yüreği
kırarak dağıtarak
ordularla yürüyün

iyilik derdi rahmetli
rahmetli iyilik derdi

ölen ölmüyor da kalıyor sanki
anılarda tozlanmış bir eşya gibi
anlarda dondurulmuş bir buket çiçek gibi
hayat devam etmiyor
hayat deşiyor bir kanlı mızrak gibi
durmaksızın hiçliği
- duyguları sömürdüğüm iftira
ki onlar beni işgal etti bilinsin-
şurada bir mezar olsun
şurada bir kaç çiçek
biraz fazla suskunluk
damıtılmış gözyaşı
ve pişmanlıklar
çoğu sonsuza dek geç kalınmış
iç savaş
- freud tüm bunları insanın
saldırganlığına bağlar mıydı bilinmez-
dedem
iyiliğin önüne durulmaz oğul derdi
ekmeği eliyle keserdi
ve sözü keserdi bal ile
onu seven ayağa kalkmasındı bir ortama girince
sizden iyi olmasındı uzaktaki bir ahbap
dilsiz hayvana zulmetmesindi kimse
sonra dedem öldü
dedem ölürken gözlerime baktı
gözlerime değil ruhuma baktı
ruhum çatırdadı ben duydum
ben duydum ruhum bi dünya gidip geldi
azcık yoruldu usandı bıktı
omuzları çökmeyen tenimden uçtu
bi tanrı vardı
dedem vardı
ben vardım
sonra dedem öldü
tanrımla ben kaldım

ölmeden önce ölünüz dedi resul
dedem bunu hiç duydu mu ben bilmem
ben duyalı nerdeyse dört yıl oldu
öldüm öldüm dirildim
bi nikotin tuttu beni bi zulümler
bi nefsim
güzel arabalar gördüm
güzel kadınlar
sevilesi çocuklar
bir yanı aydınlıktı dünya
karanlıktı bir yanı
gece lambaları yakmazdı dedem
el lambası tutardı
sonra düşündüm de bunu
bir yanı aydınlıktı dünya
karanlıktı bir yanı

susardı çünkü öncesi olmayan bir sabrın
sonsuza varışına

tecelligah ne verirse kendinden
öyle bir yansımadır tecelli
bugünlerde uzatıp duruyorum sakalımı
dedemi anıyorum
tanrımı anıyorum
ve eski sevgilimi
arıyorum kendimi
oysa kaybolmuşluğum bile kesin değil
hüküm tebliğ edilmemiş
fırsat verilmemiş bir an bile durmaya
hep akan bir bataklıktan sıyrılmışım
balçıktan yaratılmışım öncesinde
ve tanrıdan koparmışım kendimi
dedem nereye gitti?

çok kitaplar okudum sevgili dedeciğim
ve sevgili tanrım
belki insanların kibrime hükmedişinden bu yana
bır bıçak gibi ansızın kendime saplanırım
korkarım kendimden bir cinnet işi değil
bir cinayet sebebim olmalı mı
bu sonuçsuz intihar
ağır ve aksak bir bakışım var
gözlerim güzel bunu onlar söyledi
bunu onlar söyledi ve ben yere baktım
toprağa baktım ve toprak
gözlerim ne kadarda güzelsin
ne kadarda güzelsin insanoğlu
toprak ne kadarda güzelsin
iyice çığırımdan çıktım ve yollar
gittikçe daraldı
kahrolsun diplomasi
kahrolsun olduğumuz sandığımız kişilik
ve kahrolsun
gece bu kez geç geldi

kime söyleyecek bir sözüm varsa küskün
dünya hainlerin yuvası
boşuna değil cehennem oluşu buranın
çünkü tüfek icad olduğunda
bozulan yalnızca mertlikti
bugün sayın bakalım
kimyasal zehirleri
bombanın çeşidini
kitlenin imhasını sayın bakalım
kaç eder
fakat önümüze koyulan bu değil
en güzeli kendin pişir kendin ye

benki kendimden ne kadar kaçtıysam
o kadar kovalandım
o kadar kovalandımki
teslim oluyorum
silahım yok
gazeteden gördüm bir dünya olduğunu
ben bilmiyordum yoksa insanların
kağıt parçası olduğunu
bana numara vermişler ben bilmiyordum
daralıyordum
sıkılıyordum
az kalsın canımı yolda bulmuştum
onca ucuzdu
kıymetsizdi
hepimizdik böylesi
şöyle yazıyordu
ölüm saati: 15'07
mühür
damga
ve şahitlerin imzası
dosya numarası 1630/47

insanız
nisyanımız böylelikle makbuldür
yine de andımızı kendimizce tutarız

lakin önce kendini aydınlat
fazlası aydınlığın karanlıktan kötüdür
büyüt aydınlığını da bırak
herkes nasibince paylansın
kalbine kendi koşsun ışığın
dayatma

yoksa bu bir yaşamak değil tanrım
bu bir usul yorgunluk
mühür
damga
hiçliğim

evvel
ahir
batın
zahir

bugün burada kimse olmasın rica ederim