Şarab-i Şiir -mahzende Yıllanmış Çoktan

Aklım Beni rahat bırakmıyor Vicdan içerden Durma hadi bil kendini Bunca dipsiz kuyudan çıkmak Yaralarını bir madalya gibi taşımak Boş.

Yalancı yanın uyuşuk Bir düşünce zerk eder beynine Soğuk mermerden düşüncelere Gömersin yaşam sebebini, Anlıktır hayat Zevk tanrısına her gün ağıtlar yakar Bin kere secde edersin önünde Neden bu kadar acziyet Nefsinin kölesi olmak neden.

Ben sanki çok bilirim Her an şehvet sarar Dört bir yanımda şeytanla kolkola Şeytan benim mubarek dostum der Hafiften gülümser.

Batıl öyle bir zehir ki Bir damlası koca hak kazanına damlasa Artık ne düşünsen ne yapsan olmaz Bozulmuştur iman iksirin Ne kadar inançlıyım desende Bu şirk seni iflah etmez Çıkar nefsini temize Başka yol yok; Dünya da kalacağın kadar çalış Ahirette orda ne kadar kalacaksan O kadar çalış, Ateşe dayanacağın kadar günah işle Allah'a ihtiyacın olduğu kadar kulluk et.

Sayın Aydın,

Serbest şiirin, muhteşemliğine örnek sayılacak harikulade bir şiirdi, kutluyorum... saygı ve selam ile...

Şİmdi güvercinler besliyor koynunda. İzliyor insanları tepeden. Mermerin soğuğuna ve grisine bürünmüş teninden Akıp gidiyor yağmur damlaları. ve o her daim Ağlayamadığı kendini düşünüyor. Güneşe aldırmadan Üşüyor..

derin duygulara yolculuk tur bazen şiir

tıpkı bu şiirde de olduğu gibi

tebrikler gügün hocama