Şarap Bitti Dağıldık

Duvara çakılmış bir çivi gibi
Kaldım ikliminde gidemiyorum
Ben halâ o yılların masasındayım
Ama eskisi gibi
İçemiyorum

Kırmızı olmalıydı
Şarap dediğin
Biraz da ucuz
Görgüsüzlük olurdu kadehten içmek
Şişeye saygısızlık.

Güzel Marmara içer
Nilgün Marmara okurduk
Marmara şaraplaşır
Nilgün güzelleşirdi
Sonra tek tek batardık
Sularına sabahın.

Leblebi mi Çorum'dan
Çorum mu leblebiden
Sabaha kadar konuşur
Anlayamazdık.

İnce severdik ama,
İncitmezdik saçının telini bile
Adını söylemezdik
Oysa herkes bilirdi.

Susmasını bilirdik
Üstad türkü söyleyince
Usul bir ırmak gibi
Akardı aramızdan
Dizilirdik kıyısına
Sanki birer çakıltası,
Islanmak için suyunda
Nefes almadan dinlerdik
Neşet Ertaş'ı.

Narin bir söğüt dalı
Gibi düşerdi aklıma
Yüzü çıplak gecede ay
Yüreği geniş ovalarda
Tay gibi koşturan kız.
Zannımca Tekirdağ'lı
Biz içtikçe Marmara
Küçük bir köy kalırdı
Kalbimin bu en hasarlı
Kazasına bağlı.

Memleket kurtarmayı
En sona bırakırdık
Hepimizin kalbinde
İşgal edilmiş bir yurt
Ve ruhumuzu içten içe kemiren
Doymak bilmez bir kurt vardı,
Dilimizin ucunda
Fırsat kollardı düşmeye
"Ben aşığım abiler" sözcükleri.

Yol açmak için biri
Sabırsız sözcüklere
Kapatıp gözlerini
Okurdu o hepimize
"Şarap bitecek ulan"
Dedirtecek şiiri.

Hiç de sonu gelmezdi
"Hayırsızın biriydi fikrimce"
Mısrasından sonra
İnce küfürlerimizle
Telaşlanırdı gece.
Söz büyüğe düşerdi
Şarap alıp gelmek
Şiiri okuyana.

Şimdi evlenmiş diyorlar
O yıllarda adını
söylemeye korktuğum
Tekirdağlı'ya
Zaten Güzel Marmara
Bunca zamlardan sonra
O incecik ateşin
Körüğü olamaz ya
Yine de inceden kederleniyor insan
Aklına düşüyor durduk yere,
Sonra gülüp geçiyor.

Hani o şiir okuyan
Sonra şarap almaya
Giden arkadaş var ya
Görse tanır mı bilmem,
Zamanın çarkına
Takılıp gitmiş çoktan.
Gazetelerde gördüm
İş kurmuş çok büyümüş
"Kriz var mecburum" deyip
Her gün işçi çıkarıyor
Dağıldı gitti kül gibi
O yılların asaleti
Ah! Zavallı kalbim benim
Şimdi nasıl da arıyor.