Sararmış Günler

kırılmış bir cam say beni
paramparça olmuşum
dağılmış kalbimi
hangi deniz tuzu dağlar
hangi dokunuş anlar
yalnız
çaresiz
sahilsiz okyanuslara
düşmüş beni
kim sarar
çırpınıyorum
yaşadığım günler
gözlerimin önüne geldiler
gülmedim ki hiç ben
dört duvar
sonsuz gökyüzü
caddeler,sokaklar
soğuk kaldırımlar
bencil insanlar
bir başıma verdiğim savaşlar
sırlarımla kaldığım
yalnızlığım
kimseye açamadığım
gizli aşkım
tahta bir iskemle
bir masa
sararmış kağıtlarda
şiirlerim
beni saklayan bir evim
geldi geçti yıllarım
ömrümü güzelleştiremedim
bunu hak ettim
suçlu benim...

28.05.2015/Çengelköy
Mustafa KAYA