Sararmış Iki Gazel
Eylülün
son günü gibi
hazan yüzlüydü insanlar
Elleri üzerinde
sararmış iki gazel
yanı başımda usul usul
sessizliğe yürüdüler ...
Güz kenti sokağında
saf tuttu sıra serviler
kardan bir evin önünde
gözlerini sildiler ...
Eylülün
son günüydü
sararmış iki gazel
toprağa serildiler ...
Eylülün son günüydü sararmış iki gazel toprağa serildiler ...
İki düşünce ile başlıyor bazen insan ömrü Ayrılmıyor ucunda ölüm olsada çünkü öylesine sağlamdır ki bağlayan bağ onları düşünce bağı .. Aynı hayatı aynı düşünceleri aynı renkleri hatta bazen aynı ölümleri seviyorlar.. Aynı şehirde aynı hayalleri yaşıyorlarsa .. Onlar için ölüm el ele ölmektir.. bazen gözyaşları yağmur getirir şehre bazen ise hazan ama hep aynıdır kalpleri emanet bırakırlar ölmeden geride bıraktığı sevgilere..
Bunları bu saate neden yazdım bilmiyorum ama şiire tekrar döndüm okudum ve son kısım bana sanki bir hikaye yada film gibi geldi yada gözlerimde öyle gördüm..
Yazdıran şaire saygım ile..
Tebrik ederim..
Çok ince ve güzel bir şiir..Kutladım efendim.Selam,saygı...
eylül girince zaten işin içine al mendili eline...😥
tebrikler gönlü hüzünlü can arkadaşım👍👍👍👍👍
kalan kül ile sararmış bir gazeldir geriye..
ve suskunluk servi'dir artık...
harikasın şairem hüznü içerden işleyen dizelerdi..
hüzün ise bulutsu sesimdi benim...
güzel..evet.. resminizin şiiri zaten.. siz, sevdiğiniz ve ölüm..
ya da:
var saydığınız o şirin maske düşünce yüzünüzden yok sandığınız bin gecenin güncesi kanadı gördüm düşen göz yaşlarınıza uçmayı öğretiyordunuz
dinledim gözlerinizi / sonra konuştum ellerinizle çok acıyordunuz
gibi bir şey..
yanlış anlamadıysam..😊
kutlarım..