Sarayda Feodalite Dansı Ve Aşkın Körlüğü - 2

_hiç bir şey istemedim ki yüreğindeki zehiri tasa koy...

içmem içemem
kaderin sularında yüzemem
kaderin sillesine küsemem
zehirinden v/azgeçemem

sen dünyalığın mahşeri olma
ben zaten uzaylıyım
sen dünyalı ol
yeter ki mutlu ol

ben yanmam kanmam
buna emin olacaksan
tok sözlerin incesine kalıyorsan
ölürüm erkinden dayanamam

böyle yağlı zemine ölüme gitmem
zaten gün gelir hepimizin yeri var
sen zahmeti efkarına kapılma
şiirime yazmıştım,
mezarımız yan yana

yazılanlar duyguların hobi temposu
candan olsaydın o acı biber sözleri
bu halde ne mahşerde bekle
nede hastanede
*
benim bekleyenim olmasın
burda beklemedin ki
mahşerde bekleye dursun
ölüm yavaş yavaşça

ölüme kadar yazarım diyenin
taşırması neyse bekleyeni olur
şaşırmadım ki..
mahsumiyetin mahşeri olmaz

sen bu oyunu güzel oynuyorsun
söylediğin yaptığınla örtüştüğü
ilk ile sonuda aynı oldu
gerçekliğin belli oluşuna
inanma kendin kayışına yan..

<;güle güle kendine iyi bak >;
hiç söylemeyeceğim kadar
şiir yoldaşımsın
senden bolca ilham
aldığım ders çokça

Sözü demeye çok düşündün mü
kaç saat bilemedim aylarca
kıvrımlı sözün kuram sinsiliğine kaldın

sevgi sözü çoğalınca
gerçerlik gelmiyor bu zaman dilimine
konuşmayınca susmayı söylerken
sevginin zayıflığın bedeli bu

yine vicdansız olmayı hiç düşünmedim
gerçekliğin zayiflığına soyunduk
trene binme saati çoktan geçmişti
zamansız tren beklerken
ya gelinir ya bilinir
çuvalların çoğaldı yükün ikiye katlandı
kendi düşen ağlamaz

14 Haziran 11 Freidorf

(o acımasız sözlerin şiirlerle aynı tartıda olmadığı gerçekliği eveliydi..mahşerre kadar şiir yoldaşım canımsın**
şiir denizinde beraber kulaçladık sevgileri acıları gülmeyi tatmadık..acılara hep gülümsedik..)