Saraydaki Yangın

Şehirlerin önünde eğildiği şah menem
Tahtın üstünde kendini aşka revan eden
Padişah menem
Menem sevgiyle ulaşmış
Vasledilip alemlerce
Katledilen Hüseyin menem

Kerbelaya duçar olup
Her belaya kanat menem
Menem postu yirik şu ovada
Dostu yitik dünyalarca
Can yoksunu tenhalarca
Kan olup akan ırmaklarca
Savaş menem, kargış menem

Yalnız içre durur yalımı
Can alır benden her anda
Gök kubbeyi saranda
Ne bulunur handa sarayda
Sanmayın ki eskiler satılır parayla
Aşk indinde her bahar savrulan
O kuru yaprak da menem

Bir zerreyim alem-i handa
Gör gözlerim kör olduğu anda
Mutlak o ki bu dünya yalanda
Muhtaç menem, ağyar menem
Gel gör ki
Hiç bir sıklete deva olmaz bedenim
O vakit kimse menem, hiç menem

Duyun ey gaflete hünkar olanlar
Maldan mülkten derya kuranlar
Genzimi yırtan katıksız ekmeğe
Gün gelir de muhtaç olanlar
Şaşalı hanlar saraylar
Yıkılır da bir gün,
O vakit kim bilir Haktan gayrı
Kime ne diyem, kim menem?