Sardunya Senfonisi

Hilalın alaca bir vaktinde
solmuş yaban gülleri
gecenin en görkemli saatinde
yüreklerde keder dillerde isyan

Yağmurlu bir gecede
rüzgar ağlayan mazi
mazinin melodisi çınlar
gönlülerde eski yara gibi

Karanlıklara bürünmüş
loş parlayan yıldızlar
uzaklara sürgün gözler gibi

Mor üzüm bahçeleri içinde
kadeh, kadeh boğulur
ıssız yalnızlıklar

Mehtap
ağlar sessizce usul usul
damla, damla düşerken
kavak ağaçları üstüne

Puslu sema
eflatuna çalarken
bir karanlık
sis kuşatır mavi denizi
gam çökerken nemli gözlere

Martılar
gecenin heder bağrında
gümüşe çalan
yıldızlar gibi
savurulurken semaya

Eski bir rüzgar
deniz gibi tuz kokan
sardunyalara ağıt yakarken
baygın, baygın keder içinde
bu kent bile ağlar halimize...




Suskun//