Sarhoş Mavi

serim-

yüzüm yüzüne aşk olsun
yüzüm yüzüne armağan
ellerim sende kalsın çocuk
gözlerin zaten çocukluğumda kalan...


düğüm-

avuçlarının çizgisinde susacaksın insanlara
tüm insanlara
tüm çizgiler boyunca ağlayacaksın avuçlarına
yağmurlarla vuslatı hatırlatan
ama ayrılığa alıştıran hayata
ama ağladıkça, en çok yağmurlara
en çok avuçlarına
en çok bitmeyen yollara söveceksin
çünkü sen de sevdin
yine seveceksin...

bir sağırlığı sahipleneceksin benden önce
ne varsa senin dışında, duymayacaksın
merkezi sen olacaksın dünyanın, kabulleneceğim
sen olacaksın başı, sonu, her yeri
ama sen böylesine çokken ve her yerdeyken
bilsen, nasıl zor olacak yaşamak şarkısız
nasıl zor olacak şiirsiz
zor olacak ellerinsiz...

sonra yağmur sahiplenecek belki gözbebeklerimi
ağlayacak, ağlatacak, büyütecek

ama sen olmayınca borçlu kalacak tüm şarkılar içime
avuçlarımda ölen mavilere, yas niyetine...

biliyorum her seferinde ellerime sığınacak kalemlerle anılarım
annem ağlayacak daha canım acımadan
penceremde dizili menekşelere sarkacak gün
şarkılar çalacak sarhoş bir mavinin ardından...

uyandığım her gün için, içimde kaybolacak gözlerin
avuçlarımı günaydınlarla bezeyeceğim sabah akşam
bu sana son sabahım, son akşamım, son gecem
ama her sonumun başlangıcında sen varsan
ve en sevdiğim şarkı 'mavi duvar'sa hala
unutmak nasıl mümkün olacak seni, içimin lugatında...



çözüm-

yanında duruyor ya zaman
büyümüyorum ya ben
gitme sen, varlığım
ben hep çocuk kalayım...