Sarhoş Ve Avare Gönül

Terkedilmiş bir şehir gibiyim
Bütün sokaklarım boş
Ne çocuklar şen parklarımda
Ne dalımda yapraklar
Çatılarımda baykuşlar ötüyor
Kanım damlıyor bacalardan
Ürkütücü sesler duyuluyor
Gıcırdayan kapılarımdan
Yalnızlığımı yaşıyorum bir başıma
Terkedilmiş bir şehir gibiyim
Bütün sokaklarım boş

Karanlık ufuklara yol almış
Garibim ben, bir garip sarhoş
Başım dönüyor, yollar dönüyor
Yürüyorum, yürüyoruz öylesine
Gidecek yerim yok
Yalnızlığıma yürüyorum
Ne ben anlatabiliyorum
Ne de anlayan oluyor derdimi
Karanlık ufuklara yol almış
Garibim ben, bir garip sarhoş

Pencerelerimden alevler bakıyor
Duygularım ayaklar altında
Hiçbir şeyin anlamı yok aslında
Her şey meçhul sırlar içinde meçhul
Varım, yoğum, kader yamacında
Her şeyim tepe taklak
Hangi günahın vebali bu ya Rabb
Birazını mahşere bırak
Pencerelerimden alevler bakıyor
Duygularım ayaklar altında

Dalından kopan yaprak benim
Kanadı kırılan kuş gibiyim
Her yalnızlığın misafiri
Benim işte o
Yalnızlığın kalemsiz şairi
Öleceğim belki bir gecenin ortasında
Geceler mezarım olacak sonunda
Kimsecikler bilmeyecek öldüğümü
Sessiz sedasız çürüyecek bedenim
Dalından kopan yaprak benim
Kanadı kırılan kuş gibiyim