Sarhoşum

yavaş yavaş oluyor kafam,
dalgalar kıyıda çekerken taşları
yavaş yavaş akıyor zaman
dökülürken gözümün yaşlari
acıya basıyor bam telim
karanlığa doğarken günüm
ben miyim bilemedim geçen
zorunluluğa bağlandı atım
gündüzüm geçerken geceye
aydınlıkta kendimi bulamadım
hezimetler arasında yaşadığım
kimsesizlik hissinin yansıması
içtiğim neydi bilemedim
kafam bi milyon olmuş kargaşada
göbek bağım yeni düşmüş toprağa
insanlığım yok oluşlarda
çırpınırken kayboldu umutlarım
hasta düştü nefsim
söylediğim kelimeler manasız
söylediğim hicaz makamı hayatın
ikimizin yok oluşu dünyada
denize fırlatırken çakılları
gözümden süzülen yaş benim
kayıtsı kalan vicdansız kim cümlelerimde
kendini bilen bilmezden gelirken
titrer bedenim
soğuk kaya üşüttü biraz
açığa demirleyen gemilerin ışığı yansırken
ben kıyıda kayıplardayım
üzgünüm biraz ürkek biraz çekingen
biraz sarhoş biraz mayhoş
biraz sensizim
kimsesiz değilim ama
sen olmasanda gölgem
oda olmasa meyim var içtiğim
kimsesiz değilim ben
haykıramasamda
yine de sensizim