Sarı Çiçekli Utangaç Ağaç

Ayrılık güneşi savurursa
Gölgesine tutunurum diye
Sana benzeyen
Sarı çiçekli utangaç bir ağaç diktim
Yeryüzüne

Bulut sinemasının puslu şeritlerinden
El ele tutuşup yağıyoruz
Çorak düşlerin toprağına

Saksıdaki vicdanın solar
Semalarımın balkonundan in dersen
Mavi ile vedalaşamadan
Kanatlarım kırılır

Sokağıma bakan
Ela gözlerine perdeyi çek dersen
Önce benim gözüme mil çekmedin diye
Nazlarım sana darılır

Tebessümlerime çelme takıp
Mahallemde gezme dersen
Gülüş yaralarım dizlerinden sarılır

Mimoza ağacımın altında
Küskünlüğüm budaklanır
Kör kötürüm sevmeye devam ederim seni

Ama bu şehirden git dersen
Hüzün zakkumunun şerbetini içerim

Gölgesine değil ama köküne tutunurum
Bütün kuşları uçurur
Dört nala giden ölüm çığlığım

Sapsarı çiçek zamanı gelirsen
Mimoza kokulu şiirlerimi okursun

Yelesinden tuttuğun
Şaha kalkmış mermerimde