Sarı Kovamızı Biraz Gözyaşını ve Kırdığımız Kum Saatimin Kumunu Al Gel

beni seninle tanıyor bu şehir.
verecek hiçbir şeyim yok sana
verecek ''hiç'' birşeyim var.

olsun,
sen yine de gel.

ağrılarını,
yokluğunu,
hevesini
al, gel.

biliyorum belki,
çocukken sağlam değildi
hayata karşı kalelerimiz.

olsun,
geç kalmış değiliz.

sen yine de
çocukken kumdan kaleler yaptığımız
o sarı kovamızı,
biraz gözyaşını,
biraz da
oynarken kırdığımız
o kum saatimin kumunu
al,
gel.