Sarı Sayfalar

...

say ki ağlama duvarı
şu kesip kopyaladığım sarı sayfalar
gökyüzü gibi ağlıyorum
Şubat
kar
ve
kış...


dostum
vehametle yazıyorum ve say kaçıncı papağan ötüşüm
santim santim bir çocuğun alnından öpüyorum
kaderine karanlık bir bulut oluyor gözlerim
içim mevsim kadar soğuk
içimde artçı kar yağışları
farzet ganimet yığını velvele...


çocuk hecelere bölmüş dilinin ıtırını
''bırakın uyumak istiyorum'' diyor
hıçkırığından öpsem ölüm rüzgârı tınısı
dokunsam buselerle
biliyorum aydınlık şafağa çıkmaz ruhum.
ruhum
''sevilmenin dozu yok'' demek istiyorum
bak
alâkasız hüznün
emin ol onları sevdiğin kadar seni seviyorlar
senin için yanıyorlar
sadece inzivaya çekilmişler leş hayatın içinde
belki de aynalara küsmüşler
ihtimam diyorum kel alâka ilgime
ezberimdeki bir şair klasiğini masallaştırmak istiyorum


''İnsan
en yüce unvan insan
en büyük san yine insan
insan ki üretirse insan olur
paylaşırsa insan
insan ki
kuşkusuz
severse sevilirse İnsan''


satır satır nafile
çocuk sevgi çıplaklığında derece üstü ateşi
Şubat içi
kış ortası
24 saat uyuyor ''bırakın uyumak istiyorum'' çığlığında(y)ken
dev hükümsüzlük geçiyor içimden
içim hazin
kar
kış
üşüyor ellerim
donuyorum
dostum yazamıyorum...