Sari Yağmurlar

kendimi koyamadım hiç bir yere.
alıcı kuşlar dönerken üzerimde,
gözlerine kaçmak istiyorum.

bir pervane döner,
sarnıçlarına hüzün birikmiş şehrimin başında ve
alevlerinin alazı arasında.
parmakları mürekkep kokan ellerime konar sonra.
avuçlarımın ateşine yuva yapar.
mekandan münezzeh sokaklarda yürürken ben,
karanlıklar yutmuşken bütün renklerimi,
gözlerinin ateşinde bir pervaneyim şimdi
ki yaklaşırsam onlara
yanarım.

eylül sarısı bir yağmur yağıyor,
gözlerimi ısaltmış hafiften.
bir gurur takılmış boğazıma, yakıyor.
zaman öyle kenetlemiş bedenimi işte.
küfredip aşka, bırakmışım kendiimi kollarına.
elimden bir şey gelmiyor.
otobüs camının arkasındaki karanlığa hapsolmuş,
hayal kadar uzak diyarlara mahkumum.
belki karanlık bir kabre gömülüyorum.
bir tebessüm, bir sûr olur belki,
masal kuşlarına biner gelirim.
ama kıyameti atlattım mı bilmiyorum.
belki de güneş yeni doğuyor batıdan.

işte öyle karmaşık öyle girift.
attığım adımlar yerini bulmuyor.
ne diriyim ne ölü,
elimden bir şey gelmiyor.
cesaret yetmiyor artık,
başka türlü bi küfür bu dilimdeki.
başka türlü bir bilmece.

kendimi koyamadım hiç bir yere.
alıcı kuşlar dönerken üzerimde
gözlerine kaçmak istiyorum.
yanacaksam da sen yak,
ben etşine takılmış bir pervane,
sen hayal kadar uzak...