Şark Şeridi

yalnızlıkta rütbeliyim
eğilin!

şarkın kanayan yarasına bülbül olayım
cihangiri sevmem saatleri sevmem
yüzükleri biraz sevmem
sevmem kendi lisanımda üç dil yabancı olmayı
garsonların emredilmiş kibarlığına tüküreyim
bankaları tefecilikten tutuklamayan gitsin kendini kandırsın
şarkın putperestliğinde ilah olayım


sokakta kim vurulmuşsa şehitlikten pay kapar
bi parçada ben alacağım akşam beş olacak
yağmur yağarsa makbuldür
değilse kör kurşun
herşey yarım
masada yemek tarlada buğday
insanda noksan sayılmış bir tutam
aşk var
garbın namussuzluğunda isyan olayım

cümlelerim takıldı bu suskunluk yüz
kere kendimi sokaktan çaldım
evimde bir sığıntı gibi çekildim odama
dünyada yalnızlık
defanstayım
allah yüzbinkerebenibendenalsın

içimden coşkun bir nehir gibi aktı şu sızı
ellerimde kan bağlayan
düğümleyen
kendisini bir çıkrıkta döndüren
acıyı buldum
onu öptüm alnıma koydum
alnımı sırtına dayadım toprak
sana diz çöktüm kararım kesin
bir daha dönmemek üzere küstüm dünyayı
kustum kendimi sen beni pakla
güzelliğin zulmünden koru bizleri
sana ölesiye koşuyorum toprak
senin çöplüğünde bulut olayım
şarkın dinmez karanlığına çökeyim
geceden kendini kurtaran şafak