Şarkı Biter Şiir Başlar

Rüzgarlar çıksa önüme yelkensiz kalırım
Sevdam gelse dilime susarım
Solar asil menekşelerim
Gün ışığından yoksun ellerimde

Yaşam akıp gider uzak, sessiz ve
Kırılgan yüzüne düşmüş
Gözlerimden

Bir Karadeniz coşar heyecanıma
İki Akdeniz dokunur yanağıma
Ege tüm ihtişamıyla vurur acılarıma
Sen toprağımsın
Tuttuğum kutup yıldızım kadar yakınsın

Şarkı biter, umutlar ıslandığında
Şiir senden başlar, kaleme her sarılışımda

Mektuplarda saklanır hayalin
Baba evinde kalmış özlemlerim
Çığlığa dönüşür her yaprakta
Kimsesiz kollarım
Soğuk Ocak sabahlarına açılır

Diz çöker önümde ölümler şimdi
Geride yazamadıklarım...