Şarkım Güne Durdukça Gülü Ç/aldı Baharım

Ne olursan ol !
nereden gelirsen gel yeter ki gel
gönlüme uzak tenhalarda b/aksanda
gelişin içimin senli tüten cemresi gül kokan müzik sesine dalıyor

sonra şarkını çalınıyor sana dair umutlarım konuşuyor
içimden sesleniyorum her günün ardında..
bilsen sazın sözüme dolandı her seferinde

bu gecey uykusu kaçmiş bağbozumu gibi
içimde çıkmayan umudun renkleri kara sayfalarım
dünya dinlerdi sesi ruhumda fişkıran şelaler ç/ağlardı
gelmiyordu ruhuma esen kokusu gitmek bilmiyordu umuda

kimsesizim yar
gönül bağlarken dolu dizgin koşuyorum
garip öldü deselerde koşuyorum gönül bağına kalbin kırıklarına
sen uykulu gecelerine mum yakıyordun bensiz geçen güne

gözyaşın dolmasın uzaktan gelmiyor yasınla yürek kan doluyor
yaralarımın kabulkları açıldı tuz basıyorum acıyan yaralarım
bir kadın sevgiliye düşen ruhumun hayalime sarılan
bir kadın var gönlümün kapısında açan gül kokan perçemi

gecenden kalma saçlarında yıldızları parlıyordu
gözlerim gördü yüreğimin misafir koltuğunda yeri kraliçe köşesinde durdu
konuşmadı merdivenleri çıkmadı yukardan aşağıya indi havaşça gülümsüyordu

resimli duvarlara bakarak indi gül bahçenin orta yerinde
başladı ağlarken ayrılık şarkısını söyledi uzun uzadıkça
''''ikimiz bir fidanız güller açan dalıyız''

bu dünya da tek başka mutluluk arama sen
iki adım ilerde saysanda görülmüyor sevdiğinle kalmayınca
olmayan yalnızlığa doymuyor başımda sevdan hiç gitmiyor gülüm

şarkım güne durdukça güle çalar benim baharım

01*12*12*KARATAŞ