Şarkısı Yoktu / Yakup

şehre karanlık bir yabancı geldi

yüzü yoktu

kalbi yoktu

şarkısı yoktu

öyküsü çoktu

öyküsü çoktu

zemheri barındıran bir uykusuzluğun suskunluğuydu

çöl çatladı o yüzden

vaha yarıldı mızrağa dönüştü umut

geldi bağrını buldu

yüreğine kuruldu bulut

kasketine kar düşmüş ağıt yüzlüm

kutsal yüreğine mezar taşı

hangi kimya çözülür şimdi yumruğunun deltasında

hangi gardiyan dili bu demir kapı yalnızlığına

hangi ses seni bana

beni sana sürdürür

hangi sürgün beni bana

seni sana düşürür...

şimdi de susacak mısın

şehre karanlık bir yabancı geldi

yüzü yoktu

dili yoktu

şarkısı yoktu

adı yakup’tu...

yakup’tu

yakup

altın ışıklı ırmakların çırpınan suskun balığı

şehirlerin ve geçitlerin en hoyrat şafak sancısı

kardelendir yüreğin kardelen

bestesine şiir çeken kalbin

ömür eken/ hüzün biçen…

ey yakup

ey

şimdi mermilerin nerede…

ve vurulup düştüğün sokak

kaç aşk

kaç bulut

kaç yangın

serin seherlerinde