Sarmaşık

Güzel ayrılmak için,

uğraştığını görüyorum, uğraşma.

Giden sensen güzeldir zaten ayrılık.

Uzaklaş öylece usulca.

Kayıplara karış ve

seni bulma ihtimalimle savaş.

Sonra beni unutabilme ihtimalinle,

sevişeceksin nasıl olsa.

Önceleri yüzündeki tüyleri sayardım,

fotoğraflarında.

Şimdi parmağının

3. Boğumunu arıyor gözlerim.

Bana ip, ona pırlantadır gördüğün layık.

Korkutuyor ezbere bildiğim,

parmak ölçüsünü, onun bilmemesi.

Zira parmağına küçük gelen yüzüğün,

geri çıkmasıdır umut.

Ne beyhude bir korkaklık.

Başkasına yönelmeliydi bunca yıl.

Unutmak için terapi görmeli,

yaşamak için bir başka neden aramalıydı.

Gerçi ben yaşamak için aradığım nedeni bile,

sana en benzeyenin de aradım.

İnsanlar çift yaratılırmış ya hani,

bende diğer seni bulmayı hedefledim.

Çok değil, çiftini bulana kadar,

alıştıra alıştıra gitmeni bekledim.

Oysa ölüme, ölünce alışırmış insan

ve tekrar ölmeyi istemezmiş.

Aşk da böyle bir şey işte.