Sarsana Beni Anne

Bir son bahar gününde
Güneş geceye yenilirken
Toprağı sararmış yapraklar bürümüşken
Uğultusuyla irlkiliyorum rüzgarın
Ağaçların koynundan çaldığı bebeleri
Öksüz garip biçare savuruyor heryere
Birde
Yapraksız dal gibi mühürlenmiş tek ağaç
Cansız kalmış yavrusuz
Içimi titretiyor bu öksüz yorgun hali
Benden bir parça gibi
Anne sensizim tıpkı bu ağaç gibi
Sonbahar rüzgarında savrulan yaprak gibi
Bak anne buradayım yanında
Savurma beni artık
Gücüm yok sensizliğe
Sarsana dallarınla
Çeksene anne
Çaksene kollarımdan
Bak anne üşüyorum
Dokunsana ruhuma
Savurma artık yeter
Sar beni anne
Gelde hülyalarıma


şiirde emeği gecen hazal karadağa cok tesekkür ederim