Sat Hayatın En Güzel Gülüşünden

S/at ayrılığı ölüm gibi
gül biraz ölümün ardında
giden gitti sağlar bizim olsun

ölümü öp merhabası dudağında kalsın
sev aşkın doruğundan yaşasın gönlün

sen ölümü sevdin
ben ayrılıklarda seni sevdim
sevdamı kanatarak yollara serdin gözü kapalı
şimdi adını adımların izine baka kaldim ağlayarak

artık yazmak yetmiyor yüreğim k/anarken
sözlerin acılar topladı gönül defterimde
ben sana gömülen mezarda yeniden doğdum
biliyor'musun sevgili

hüzünlerin savrulur düşlerimde
sen uzaktan kaynayan suların ateşiyle ısındın
karlı dumanlı dağların soğuk havasına yürürdüm
sen görmüyordun Engizek dağın yamaçlarında

sen ölüm kuşadıysan ayrılığın yücesinde
ben sevdamı kuşadım yollarında
sen mezar taşına adımı yazarken
ben d/ağladım
çağladım yorgun gözyaşimla

şimdi mezarın gülleri kalınca
ne sevda türküsü ç/alınsın
ne gözyaşı dökülsun toprağa
bir tek yüzün görülsün yüreğimin sularında

bir tek tesseli eden ayrılık değil
ölüm de değilken zamansız ayrılığın deminde kalırsın
sen ne ararsın bağı bostanı olmayan çöllerde
tek toprağa gömülen sevdamıydı ki

sadık olan sevdaya anlam veren
sevdamın yücesi makbüli yürek ça/ğlayan
öp ölümü son durağından
sat hayatın en güzel gülüşünden

15*09*13*Karataş