Satılık

Gelin

bir barış

bir yürüyüş eyleyelim.

Yer kürede

yedi milyar yürek yetmez

tekmil galaksilere haber salın

ellerinize barış renkli

kızıl pankartlar alın

öylece varın canlar

-Hep Bilece- varın;

Göklerine savurduğumuz gülücüklerin

kekik kokusuna karışıp

yeni ceninleri

ve

yüksek rakımları tütsüledigi

mor sümbüllü dağlara

ve hasadını

mutlak bir gün

kardeşçe üleşecegimiz

gesi bağlarına.

İşte!

böyle bir yürüyüş eyleyelim.

Kılavuz belleyelim

milyon yıllık acıları.

Yolu

sevgi ve barış

acıyı bal eyleyip

uzanalım "evrim"ce

henüz varamadığımız erk'eye

o ütopik ülkeye.

Ki;

-iyi paraya- satılmayan

-iyi paraya- savaşılmayan

-iyi paraya- ölünmeyen

öldürülmeyen.

Bir direniş sergileyelim

-iyi paraya- ormanların satılmadığı

-iyi paraya- hektar hektar yakılmadığı

ve bir aydınlık "gelecek" kuralım

"sanata tüküren" yoz zihniyet'in

egemen olmadığı.

Yoksa

-tarih- falan dinlermi?

bak! kurdu barajı "Hasankeyf"e

boğdu suların içinde.

Çaresizce

acının mayası oldu

onunla ağladı

Zeuğma

Allianoi.

Çağladı

sel oldu gözyaşları

Fırat'ın

Dicle'nin

dur!

daha bitmedi:

Çoruh

Fırtına

Göksu

Yeşilırmak,

hepsi sırada

hepside -iyi paraya-.

Yattığı vadisinde

huzursuz eder "Homeros"u

"Aliağa Ölüm Santrali"

bacası tüterse eğer,

gözümün önüne gelir:

Kahverengi gri tüyleri

ölümün gri küllerine bulanmış,

"Akçacılıbıt"ın hali.

Henüz yaşanmadan böyle bir şey,

yaşanmış gibi bir acıyla

geldik göz göze

anlık

kaçamak

ürkek bir b/akıştı

s/oydum güneşi g/özlerinde

g/özleri ömrüme

mahçup bir ya/karıştı.

Bu sessiz çığlıkla

ete-kemiğe büründü

"ilyada"nın dizeleri

kanadı yarası destanının,

Homeros

kopardı yapraklarını "ilyada"nın

batırdı "Tuz Gölü"ne.

-İyi paraya-dır

her şair'in

kurşun sekmez

balta kesmez

kristal!

tuz-buz beyazı

öfkesi.

Bozar "asfalt"ı

geçer "boğaz"dan

"köprü"den

yırtarcasına geçer

-iyi paraya- satılmış

"Hava Sahası"nı

"Beyşehir"i

"Sultan Sazlığı"nı

geçer.

Bir kaç kuruş ötededir artık:

Datça ormanları

Karadeniz kıyıları.

Sırasını bekler

Milas

Taşkışla

Haydarpaşa.

Homeros

bulutlar üstünden dökerek gözyaşlarını

acıyarak bakıyor insanlara

«Yazık!... Ölen benmiyim?

Benmi uyudum?. Bir kaç bin yıl!!!

Üstüne "ölü toprağı" atılmış,

"kendine yabancılaşmış"

balık hafızalı şu insanlarmı yoksa?

Eyvah!

"kalanlarda gidecek bedavaya"

galiba!!!...»

23:08:2012