Savaş

O Miğfer...
Belindeki palaskanın
Dalında asılı duran
Kana susamış kasatura...
O postallar...
Soğuk tenli tüfeklerin
Namlu yatağında uğuldayan
Kurşunlar...
O parmaklar, o tetikler...
Tetikte bekleyen
Gözler ve yürekler...
Derme çatma mevzilere
Mevsimsiz tohum gibi serpiştirilen
Babalar, oğullar, eşler...
Alnının çatısından sızarak
Göz çukurlarına damlayan kan ve ter...
Savaş dediğin böyle bir şey!


Mevzideki adamsan
Aynadaki adam değilsin
Tetikteki senin parmağın değil
Nişangâhtaki sessiz göz
İzdüşümündeki cansız bedene kıyan yüz
Senin yüzün değil...
Cephede bir can pazarı
Geride doğduğun köyden kalıntılar
Teneffüs zili çal(a)mayan okul
Camını çerçevesini indirerek
Büyüdüğün ev, komşuların
Kimisi tok, kimisi aç ve yoksul...
Mezarını bile bilmediğin babanla
Ölmeden bir kaç gün evvel ektiğiniz
Çeşme yaygını mis kokulu naneler
Anacığının sabah kahvaltısında
Sofraya şiir gibi dizelediği neler neler...
Gözün cephede, kulağın sevdiklerinde
Sevdiklerin kim bilir nerelerde...
Savaş dediğin böyle bir şey!


Can dayanmaz
Hiçbir can ışığının sönmesine
Yürekler ateşten ırmak
Akar ona ötekine berikine
Hele bir de sıra geldi mi seninkine
Neylersin dağı, taşı, dünyayı
Savaş bedenine yayılır
Her şey daha yeni başladı sayılır
Mevzideki adam, aynadaki katil
Her bir kurşunun yere yıktığı
Canlara kıyan cahil sen olursun
Artık savaş senin, kavga senin
Ant içtiğin kin senindir
Hayat, ölüme içtiğin yemindir
Kör bir orak gibi biçer yıllarını keder
Sonrası vicdan muhakemesi
Aynalara mahcup bir çift göz
Anılara fısıldanmış anlamsız bir ?keşke'dir...
Savaş dediğin böyle bir şey!...