Savaş

O Miğfer...

Belindeki palaskanın
Dalında asılı duran
Kana susamış kasatura...

O postallar...

Soğuk tenli tüfeklerin
Namlu yatağında uğuldayan
Kurşunlar...

O parmaklar o tetikler...

Tetikte bekleyen
Gözler ve yürekler...

Derme çatma mevzilere
Mevsimsiz tohum gibi serpiştirilen
Babalar, oğullar, eşler...

Alnının çatısından sızarak
Göz çukurlarına damlayan kan ve ter...

Savaş böyle bir şey...


Mevzideki adamsın
Aynadaki öldürüldü
Bir zaman ocağı tüterdi
Söndürüldü...

Tetikteki parmak
Nişangâhtaki fersiz göz
İzdüşümündeki cansız bedene kıyan yüz
Bir zaman senin yüzündü...

Cephe bir can pazarıdır...
Geride doğduğun köyün kalıntıları
Teneffüs zili çal(a)mayan okul...

Camını çerçevesini indirerek
Büyüdüğün ev, komşuların
Kimisi tok, kimisi aç ve yoksul...

Mezarını bile bilmediğin babanla
O ölmeden önce ektiğiniz
Çeşme yaygını mis kokulu naneler...

Anacığının sabah kahvaltısında
Sofraya şiir gibi dizelediği
Yoktan var ettiği neler neler...

Gözün cephede, kulağın sevdiklerinde
Sevdiklerin kim bilir nerelerde...

Savaş böyle bir şey!


Can dayanmaz
Hiçbir can ışığının sönmesine...

Ölüm ateşten ırmak olur
Akar ona ötekine berikine
Hele bir de sıra geldi mi seninkine
Neylersin dağı, taşı, çiçeği, dünyayı...

Savaş bedenine yayılır
Her şey daha yeni başladı sayılır...

Mevzideki adam, aynadaki cahil
Her bir kurşunun yere yıktığı
Canlara kıyan katil sen olursun...

Artık savaş senin, kavga senin
Ant içtiğin kin senindir...

Hayat, ölüme içtiğin yemindir...

Kör bir orak gibi biçer yıllarını pişmanlık
Sonrası vicdan muhakemesi
Aynalara mahcup bir çift gözdür...

Payına düşen miras
Anılara fısıldanmış anlamsız bir sözdür

?Keşke'...

Savaş böyle bir şey!...