Savaş Ve Savaş

Ne hayal ne düş
Eğilmez ise
Kesilir baş
Tüm felsefesi budur insan ideolojisinin
Belki de tarihin en kanlı yeri
Hiç yaşanmamışlığın arefesinde canı terkin
Onurun kırılmaz çeliği
Başkaldırıp özlemlerle
Çağırıp hürriyeti
İki dağın çarpışması gibi
İki kıtanın kavuşması gibi
Vuruştu yalın çelik çifte su çekilmiş
Tek zırhı ince gömleği
Yalın ayak
Keserken zemheri
Çağırdı medet
Kim?
Medetsizce
Kimi?

Taş taş üstünde
Kalmadı baş omuz üstünde
Dereler kan coştu
Koştu
Her biri kardeş dediği
Kıtlığı, yokluğu
Toyu, açlığı, tokluğu
Hasat biçtiği
Bir nefeste bir yudumda b/içilmiş cesetler içinde
Haykıra haykıra uğurlardı gidenleri
Sarıp çevre yandan
Sağ kalanları bağladılar el ayaktan
Tarih böyle yazar
Haklıdır daima kazanan...


Doru besili diri
Gözleri
Kan
İri iri
Köpürmüş ağızlarından fırlamış dilli
Atları
Topukladı süvariler
Her biri
Ardından bağlı elleri
Yiğitler
Baş eğmez
İman
Taş toprak
Mintanlarından tenleri parça parça
Darma duman
Et kan deri
Ve atların terleri
Tüterken kor aleve dönüşmüş lavdan nehirler gibi
İz bıraktı kızıl ufukta batan güneşi türküler gibi
Donuk gözleri...


Kızakladılar süvariler cesetleri
Kurda kuşa yem
Et kemik yığınlarını atıp bir kenara
Kadın ve çocukları dizer gibi tespihe
Sıralayıp ipe
Kırbaç sesini sırtlarına
Korkuyu beyinlerine acıyı bedenlerine kazıyarak
Şahlandılar yirmi birinci asra doğru!


Tarih tekerrür talan talan
Duman duman tüterken
Yalın ayak dağlara
Umut umut yollara
Düştü kavim kavim insanlar
Hiç bir varlığın kendi soyuna
Yapmadığı reva
İdeoloji uğruna
İnsan insana katliam katliam
Yazıldı kan mürekkep
K/ağıt k/ağıt
Barış, aşk, kardeşlik şarkıları
Düşsel uzak
Nice saltanat geçmişten bu güne
Barışa kan tükürüp
Haraç saldı korku korku
Baç istedi
Yalın kılıç soğuk namlu...


Sadece yaşamak
Sadece kendi bildiğince
Sadece insan olduğunun bilincinde
Yaşamak
Sınırlar, kimlerin çizdiğini bilmediği
Kurallar, neden uyması gerektiğini bilmediği
Kinini bilediği intikam, kimden alacağını bilmediği
Ve sevmediği, sınırlar, kurallar, nefret.


Oysa sadece yaşamak
Sırtında hastalıklı beyinlerin yükünü taşıyarak
Yüzyıllarca öteye zulmü aşırırken
Nedenini bile bilmeden
Sorgusuz sualsiz
Sanki beyinsiz
Sanki düşsüz
Sanki benliksiz
Sanki bir kukla
Görünmez iplere takılmış
Dilinde hiç bilmediği
Hiç düşünmediği kurallar
Sınırlar arasında
Gösterilen hedefe can pahasına koş
Yeter komutuyla düş
Başkalarının çektiği acılara gül eğleş
Zulüm edene ağla bel bağla

Oysa bir kez sorsa
Bir kez
Bunca zulüm ne acı ne?
Neden?
Kime?


Sadece nefesinde varlığı
Kendi olamadan
Ne düşleri ne düşünceleri ne bedeni özgür
Koca koca yükler küçük yüreğine
Kazınırken tek gerçek diye
Başka düşünceleri red ederek
İnsanı insana düşman belleyerek
Köle eyleyerek
Hiç düşünmeden
Tarihe kanlı bir çentik atmanın eşiğinde
Büyür kukla

Bir kez bile barışın insanlığın uzaklaşan sesine kulak asmadan
Savaşarak barışı getireceğine inandırılarak
Şahlanarak her şeyi bilir edasıyla
Kendine ait olmayan sedasıyla
Yüzyıllara doğru zulmü t/aşır
Birileri durmadan kabuk bağlamış yaraları kaşır
İlk kelleyi sen düşür
Büyük ödül?
Koskoca bir melodram


Geç olmadan
Barışa şiir yazmak
Ve çağırmak umutsuzca;

Demek ki savaş
Demek ki kan
Demek ki hasım bilinmişiz
Demek ki barış dedikçe kavgaya sürülmüşüz
Yolu yok
İster aşk ve hoşlukla çağır
İster umutla kavgayla yola koyul
Barış denilen hayal
Öyle kolay değil
Bitmeyen sevda
Bitmeyen kavgaymış
En arzulanan
En uzak...

Rantlara tapınmış nam/ussuzlar yol keser
Pusu atar kandan kar umar
Tarumar dünya ahvali
Kıble tutar kanını mazlumun
Tanrılarına kurban.

İnsan suretlilere
Utan
Deme sakın
Utanmak insana yakışır
Ve neylersin
Kimi kalem ile çağırır
Kimi kelam
Kimi vurur sevdasını bağrına
Düşer ardına
Dağlara
Meydanlara
Mahpuslara
Namus namus ses vererek
Adını yazıp kavgaya canla
Toprak sıla
Ömür gurbet
Vedasını ağıtlatır geride kalanlara.

Barış kolay değil
Barış dinmez sevda
Bitmez kavga
En arzulanan
En uzak
Tuz basılmış yaraya
Akmış gözyaşına
Yare t/uzak




Barış hayal
Ağır gerçeği suratımıza çarpar
Demek ki savaş var
Demek ki düşmanız
Yoksa neden özlem dolu bu çağrımız?
Bir pu.tluk var bu işte
Kime sorsam barış ister
Şu anda ne yapıyorsun desem
Barış için savaştayım der.

Tezattayız ;
Demek ki barış için kavga gerek,
Savaşmazsan
Demek ki barış hiç gelmeyecek
Savaşırsan
Demek ki barış ölecek
Savaş ve savaş
İki ucu beter değnek...

Ye kardeşim kardeş canı adağını
Doldur iç sofranda kan ile bardağını
Nefretle doldur yüreğini ki
Gülsün düşman
Çoğalsın kapital
El ovuştursun akbabalar
Çarpışırken bilinçsizce insanlar
Düşen can kim
Sorar mısın?
Her cana yanar mısın?
Kazanan hep düzenbaz
Kaybediyoruz kim kazanırsa kazansın
Savaşın galibi olmaz
Anlatsam anlar mısın?

Oy benim demo/kır/atım
Oy benim truva atlım
Oy benim çarık beğenmez ar/is/tok/ra-ha-tım
Oy benim kelle koltukta düşünmeyen aklım
Tayınsız damsız gamsızım
Vur öleyim
Vur ki
Köleliğin çoğalsın...

Oy benim sekiz milyar dostum düşmanım
Doğruyu güzeli unutturulan
Zehri hap diye yutturulan
Zokadaki balığım
Gel barışalım
Diyeceğimde
Neden nerede ne zaman olduk düşman ?
Hatırlayamadım
Haberim yok neden barışıyoruz?
Savaş başlatan kim?

Ben ve sen
İki gözü
Burnu
Ağzı
Kolu
Bacağı
Aşkı
Sevdası
Umudu
Aynı
Bildiğim her yanı aradım da
Bulamadım farkı
Neyin kavgasıdır ettiğimiz?
Anlat hele anlat
Hiç değilse neye öldüğümüzü bilelim
Öleceksek gayrı ölelim!