Savruldu Yerler

Bir derin uykudaydı insanlar,

Kimi kırgın, kimi üzgün, 

Kimi dargın, kimi umutsuz,

Uyumuştu belkide...

Sabahı viran kaybolmuş,

Yok sayılacak kadar toz omuş bir ilde,

Kimi belki de bir gün mutlu uyanacağım diye,

Uyumuştu...

.

.

Ama olmadı...

Dayanmak çok acı çok acı her,

Yüreği merhametli olan insanlar için..

Çok acı...

Yer artık konuşuyordu,

O ayetlerde yazılanlar gerçekleşiyordu...

Arz ediyordu Allah'a... 

Ama yüce Yaradanın taktiridir ki..

O herşeyi en iyi bilendir muhakkak...

Zalimin yanında mazlum ölüyordu...

Belkide...

.

.

.

Savrulmuş ordan oraya yer...

Kükremiş arş...

Mal mülk düşmanı olmuş o an..

Yıkılmış başına...

Tek bırakmış en sevdiğin

Evlat, anne, baba, kardeş,

Kimsesiz kaldı anılar.

Anılar bile kimsesiz kaldı...

Bakan yok fotoğraflara...

Yerle bir oldu heryer...

Kan doldu topraklar...

.

..

.

Elleriniz kurusun, ey gafiller,

Deniz kumu ile doldurduğunuz evler...

Yuttu hapsetti mahsum insanları...

Ne bu dünyada nede öbür dünyada,

Acınız bitmesin...

Burnunuzdan gelsin,

Göz yumduğunız,

Her ne kötü durum var ise...

Bir güzel,

Gün yüzü görmeyesiniz.