Savrulmuş Hayallerin Dağılışı

Sır perdesi düştü mü yüreğine
ıssız bir sokakta bulursun kendini
koşarsın
arkanda iz bırakmadım zannedersin
korku düşer gönlünün en tenha yerine
alacakların bir bir kapını çalmaya başlar
Yürek kapını,
Kalp kapını
titrer nefesin,
titrer düşüncelerin
derki;
Bu sevda yarım kaldı
sahip olacaksan
önce ait ol
gitme!



Duydum ya;
Soluğumdan tutuyor beni üşümelerim
dilime dolaşıyor utangaç sessizliğim
ayaklarıma dolaşıyor çaresizliğim.




Gönlümün merceğinden izler oldum pişmanlığımı
yollarım tozlu
hangi yöne baksam kirli yüzler
nem sürdüm sessizliğime
ateş düşmesin diye
rüzgarın nefesini üfledim efkarıma
gözyaşlarımla çay demledim
bakire sevinçler ekledim tabağıma
hüzünle yüz yüze gelmeyeyim diye
karanlık gecenin caddelerine oturdum
.
Yüreğimin yareni
yalnızlığıma korku serpme
sükunetini koru
sus
ve
çekil yolumdan.



Göğsümde bitmeyen sözlerin ağırlığı
dudaklarımda nefesin
yola revan olmadan gelmeliydin
tozlu yollara girmeden dur demeliydin
geç kalmadan gel ! Demeliydin.



Yüreğinden öpmüştü bu a/ş/k
şimdi
yıllar ötesine bıraktım
dünde kalanları
yoklukla donattım iç çekişleri
pişmanlığı erteledim
sonra dedim sonra
!
Savrulmuş hayallerin dağılışı
Sonbahar yaprakları gibi
avuçlarıma düştü.