Savruşgan Saatler

kağıtdan gemiler yüzdürmeye benzedik
ben senden, sen benden habersiz
sürüklenip durduk olmadık kimselere.
göz göre göre boğulmak için,
akan nehirlere köprüler yıktık.

balonu uçan çocuklara benzedik
çok savruşgandın sen tutamazdım.
hala uçmak istersin görebilmek için,
ötesinde bir şey var mı göğün?
eylülde pastel renkler istersin,
omuzlarına hafif bir meltem
ele avuca sığmamak istersin
sabrımı denemek için,
işte sen yanıldın! diyebilmek için
sen yaşa diye öleyim istersin...

sağır ve dilsizin sohbetlerine benzedik.
çok ukelaca davrandım ben sana,
biraz gururun olsun diyerek hep;
aslında bir çocuğu büyütür gibi
sığdıramamıştım seni içime, sonra
sen beni öyle güzel inandırıyordun ki
çocukla çocuk olunabilirmiş gibi,
budala bir soytarı yerine koydun beni...

oysa ben yemin etmiştim işin başında
yaşar gibi sevecektim! korkusuz,
kuşkusuz seni yüceltecektim!

ama ağlamamalıydın! sana her kızışımda,
bir öksüz gibi bakmamalıydın,
susmayı deneyip dinlenmeliydin!

büyük düşler peşindesin gönül
son hayalini de kurma,
bırak kabataslak kalsın
ben artık tamamlamayacağım...