Say ki Maviden Zifir

Berceste dünlerine onurlar yutkunduğum
Beni lal eden meşrebine vurgundum
Ey fikrimin azizi
Ey vecd ile efganına düştüğüm
Gönlümün yegânesi
Alnımın beyazı can...





Hala zülfünde salınıyor türkülerim sızıyla
Bir el uzağımdasın koynunda savrulan kırmızı güllerinle
Demet demet revan olmuş teninle...





Ahh...
Gözlerimin dilşadı şehrimin köhnesine gömülü
Gönlümü inletir nagehanı, üç nokta ölüm sonu
Şahadetsiz düşerim boranlarına yokluğun
Ayın şavkını kıskandıran tebessümüne vurgundum
Yüreğimin mecaliydi
Gölgesi serinliğim...





Mor sızılar yayarken akşamüstleri
Menekşeler gözlerimin yaşıyla heder
Geceye senli bir hıçkırık düşer nergisler
Çiçekler üşüdükçe gönlümde
Nefesimi kesiyor boynumdaki iplerin korkunç ürpertileri
O vakit hüznün darağacında takatsiz dileklerim...





Hüznün kaç yüzü var ?
Kaç boyutu var kederin ?





Say ki
Ay ışığınım sıvadığı
Maviden zifir
Hisli bir laciverdim
Ücra yıldızlarda kaybolsa da gözlerim
Yaşamak say beni bu fenersiz yolculukta
Sen ki... Fikrimin hülasası
Hüznümün sefası
Kederine figanlar yutkunduğum
Yeşil gözlü bahtiyar
Suskunsun hala!





Küskün bu gece yıldızım yine
Gizli bir hüzne uykusuz suskunluğum
Gölgemin yalnızlığında
Kendini görüyor siluetim kederde
Yılların peşi sıra göz sularım yakarca
Serçe sesleri kulağıma iliştikçe
Kaldıkça kışların ortasında
Sesim yankı buluyor ellerimde iki büklüm zehrimle...






Alnımda özge yazıtlarının vakurluğuyla
Uyuyorsun soğuk lahit altında
Sessiz hareketsiz...
Oysa ben öksüz cümlelerin ateşine düşüyorum
Belki rüyama gelirsin diye - kül olmaya meyilli
Mısralar diziyorum
Perdeliyorum yokluğunu hayalinle
Can içre seni diliyorum
Babacığım gözlerinde yeşermek istiyorum....