Say ki Yeryüzünün Suyu Çekildi

kim bilir duyar
omuriliğinde bin yıllık babasını arayanın kanını terini
görmezler şehrinde suyun rengi olur mu
ki içte çocuksu haller biter mi hiç
sadece dua karışır suyun rengine
neştersiz tanrılar hüküm sürmedi diye
göğümün gücü affetsin
dönecek değilim
ama bir ahım var bir ahım var
ant içtim vuracağım kendimi
ve sen güz sonram yine orada öylece kal
usul usul seyret tepe taklak düşüşümü
artık ne kulağını ne gözlerini ödünç ver
ne de bahar çiçekleri çarpsın yüzüme
basma kalıp sözler bunlar
bir hayalin peşinde uzun uzadıya
Azrail'in ayağına bastığım yalan
bak öldürücü yaşamaktan çıkıyorum
dolu dizgin sabrım nasıl isabet etti beynime
şimdi kollarımı kökünden kesesim var bilesin
ruhumu beslemeyen parmaklarımın katili sensin
kuru dal misali artık usandım
kalbime ''günaydın'' demekten
ve iyice kitapsızlaştırdı beni bu kitaplar
dönecek değilim ama bir ahım var
ölümlerden ölüm beğendim kendime
sen yine orada öylece kal...


hayat serseriler sürpriziymiş
karanlık geceye rağmen
hani ıstırapları öderken
sevmek sevilmekmiş
dalgalar olmadan seyre dalmak
sevmekmiş işte
kendi kendime az mı ''yalnız değilsin'' dedim
bak iyi bak nasıl döndüm sersefil bir cümleye
dönecek değilim
kederle harmanlamadan
''yaşam bağırda sultani üzüm'' diyordum
şatafatımmış
bundan böyle sana yeşim asmam gibi bakmam
bir daha göz göz olmak mı tövbe
bana yaraştı bu hapishane
ümitsizliğin tekkesini seyret
tiryakiliğimin
sararmış göz bebeklerini
artık ne saba rüzgarım ol
ne de sabahım akşamlım
ne döşüm
ne düşüm
üzülme
say ki yer yüzünün suyu çekildi
artık bende işaretleri sezdim
bu felek piç papucu(y)muş
hele gözle can-ı yürekten oluşumu
bilesin ki yitirdim varımı yoğumu
cılız adımlarımın sebebi sensin

hadi seyret!