Sayıklama

nereye baksam şimdi
kararıyor gecenin yüzü
asıyor ayı saçlarından
göz bebeklerime

içimde
can çekişiyor güneş

biliyorum
iyice saçmalıyorum artık
iyice
geçiyorum kendimden

şimdi nasıl istiyorum susmayı
nasıl istiyorum
dilimi koparıp atmayı
bir bilsen

bir bilsen
nasıl öldürüyorum içimdeki çocukları
acımasızca

nasıl oyuyorum parmaklarımı sokup
gözlerindeki yeşilleri
ah bir bilsen

kıyametler kıskanıyor şimdi
içimdeki cehennem çukurunu
ateş
hiç kimseyi
böyle yakmadı çünkü
hiç kimse
ölürken
böyle bakmadı

hadi
git artık şiirlerimden
parmaklarımın ucundan dökülme
nasılsa keseceğim onları da
kan bulaşmasın üzerine

git
benim gidemediğim kadar senden
ve
kendimden gittiğim kadar uzağa git

yapma!!
arkana bakma sakın
durmasın, duraksamasın
söyle ayaklarına

hiç bu kadar küçülmüş müydü dünya
bu kadar kızmış mıydı gökyüzü
hatırlamıyorum

hatırlamıyorum
ben daha önce
bu kadar
vazgeçmiş miydim s(b)enden!!