Se-vi-yo-rum se-ni

Sevince “seni seviyorum” demeli insan…

Ve “seni seviyorum” diyemeyenlere nasihat…

Adını koyamıyorum

İçimdeki şu deli dolu sevincin

Yüreğimi kırbaçlayıp duran şu amansız çarpıntının

Ve dudaklarımda ki şu yerli yersiz uzun uzun gülüşlerin…

Bir şey diyecektim sana…

Neydi?

Aklımda olmasına aklımda/ dilimin ucunda hatta

Dilimden fırlayıp sokağa savrulacak gibi de sanki dudaklarımdan

Ve fakat dilim dolaşıyor sesime

Dilime yanlış dizilmiş harfler/ sözcükler ve bozuk cümleler gibi…

Neydi?

“ni-se- rum-yo-se-vi” miydi?

“yo-se-vi-rum- ni-se” miydi?

Oltaya takılı bir balık gibi dudaklarımda çırpınıp duruyor diyeceklerim…

Nasihatçi: Derin bir nefes al… Sakinleş oğlum… Topla kendini

Ve dünyanın en yüksek tepesinden dünyanın en derin denize dalar gibi

Dalıver gözlerine şimdi

-Kaybolup gidiyorum gözlerinde/ balta girmemiş yemyeşil bir orman gibi

Kaybol git/ çaresi aşk ile bakışlarda…

Ellerini tut, çok uzaklardaki bir yıldıza dokunur gibi

-Hay Allah’ım, yüreğim yerinden fırlayacakmış gibi çarpıyor ellerinde

Bırak çarpsın/ çaresi el ele tutuşlarda…

Sarıl ve bir çiçeği koklar gibi derin derin kokla tenini

-Kırlarda oynaşan çocuklar gibi kesiliyor nefesim güzel teninde

Bırak kesilsin nefesin/ çaresi kucak kucak koklaşmalarda…

Çöl ortasına düşen bir damla yağmur

Ve küçücük bir yaprağın gölgesine uzanır gibi

Kuruyan dudaklarını değdir dudaklarına

-Dudaklarım yanıyor hala, çöl ortasında kalmış bir mecnun gibi

Bırak yansın/ çaresi su gibi içilen öpüşlerde…

Derin bir nefes al… Sakinleş oğlum… Topla kendini

Bir an için gözlerini kapa ve aç

Dilini özgür bırak/ suskunluğun kalesini yıkıp geçsin sesin

“Se-vi-yo-rum se-ni “ de heceleyerek

-Se-vi-yo-rum se-ni/ canımın içi

Oh bee…

Eylül 2019