Şeb-i Yelda

Haklımıdır her giden?



Döndürülmez mi güneşin sarı saçıntısı umuda
Gurur yıkansa yeniden yedi su
Destur verse gece gün ışığına
Yol başı sevince dursa umutlar ne olur sanki?
Hayal sadece gün gözüyle mi kurulur
Kurgular başıboş sarmaşıkken
Boş sözmüş dilden dile yayılan hikâyeler
Hani Ferhat, hani mecnun, hani kays
Dağları karınca oymuş azık belası
Kim uydurmuş şirin sevdası diye....




Leylaklar büyümüş göğsümde
Kıskanır lila yı zifirden menekşeler
Aldığım nefeslerin yüzü yerde
Gönlümün kıyısında buketlenmiş ağrılar
Ahlarım yerde kaldıkça
Gönül han'ım gelen geçenle ahu zar...





Gel gölgesinde hüzün büyüttüğüm ahvalim
Düşeceğim ya yine ellerine
Düşeceğim ya yine gülüşlerine
Kaçamazken gözlerinden
Neler büyüttüm neler göçlerimden...






Kaç kez çırpındım
Kaç kez mor tebessümleri çizdin yalnızlığıma
Dinmeyen arzular kapattıkça yolumu
Deli boranlarla sana akıp gelirim zulüm...





Tut hadi ellerimden
Tut gücüm yok yan/ıl/maya
Suskunluğum bir damla su
Salınan göğe...
Süzüle süzüle turna boyu şafağa
Ağlar, ağlar da yine gelirim sana...





Dolaşıyor sağırlığım damarlarımda
İnanmaya gücüm yetmezken
Duymazlığın kolaylığı başucumda çelikten paye...





Yüzü nemliyken ufuklarımın
İçim şenlik göçümden...
Halkalanmış yokuşlar tasalarımla
Arşiv odalarında tozlu sevgiler
Dehşet anaforlarda ürkmüş yalnızlığım
Ölü nehirlerde durgun çaresizliğim...
Şeb-i Yelda'yım her vakit
Farkına varılmamış uykusuzluğumun
Beyhude dolanışlarında mısraların
Ateşten tülleri ağırlıyor yüreğim...






Davran yüreğim ahraz voltalarda sıkışmadan
Zaman dilsiz çığlıklarını kusmadan
Bilmeden korkuların rengini
Mükâfat sunmadan gül dikeni kandan
Kalk gidelim bu elden
Kalk ayakların tutmasa da kalk hadi gidelim
Varlığım soyulurken zindanlarda
Hicrana göm mehtapları
Kırılsın suyun aynaları aksimde
Ebedi gözlerimi kamaştırsın ölümsüz hüznüm...





Son defa derdestlerde dolanıp
Dokuyup siyah önlüğünü geçmişin
Gök tığı saplayacağım karanlık köşelerine ömrümün...
Kalk hadi...