Sebepsiz

Yazmak için ne kadar daha zaman kaldı,
Ve ölmek için...
Babamın öldüğü yaşın üzerinden geçiyorum...


Ölüm döşeğindeyken umutlarım,
Sana yazıyorum tüm bildiklerimi,
Ve bilmediklerimi sayıklıyorum.

Sağır bir ressamın çizdiği tablonun,
Bilinmeyen bir köşesinde yaşıyorum,
Saatlerin tik takları arasında tükenmiyor ömrüm,
Bir uçurum kenarında,
Kirli bir kent havasını solukluyorum...
Sensiz geçirdiğim zamanın kahpeliği,
Vuruyor beni sol yanımdan...

Sen yarına düşler kurarken
Ben,
Kör bir bıçağı dayıyorum şakağıma,
Üzerine kilit vurulmuş kapıların ardında...