Sebepsizim

Sebepsiz ayrılık çaldı kapımı
Gidecek başka yol bırakmadı
Çürüttü bedenimi emdi kanımı
Acıya dayanacak hal bırakmadı
Çatılmış kaşlar ıslanmış gözler
Hayata gülecek yüz bırakmadı
Kitlenmiş dilim suskun yüreğim
Başka konusacak söz bırakmadı
Kurumuş yaprağım kurumuş köküm
yaşama tutuanacak dal bırakmadı
ömürden yılları söküp de aldı
yaşanacak bir tek gün bırakmadı.
Gece gibi sessizce çökmüş üstüme
Işığım olacak gün bırakmadı.
Esir düştüm Bingöl'e 12 aydır
Gidecek başka il bırakmadı.