Sefahat İnsanı

Tek derdi,
Bitmek bilmeyen zevki ve keyfi
Gerisi teferruat ve fuzuli..

Vur patlasın çal ki koltukları kabarsın
Hayatın dar penceresinden
Etrafı seyre dalsın
Ne varsa gayrında umurunda olmasın...

Nefsinin kölesi olmuş özgürüm! der
Nefis isteklerini bir bir tatmin eder
Şu kısacık ömürde kam alalım der
Gerisi boştur 'mirim' düşünme boş ver...

Komşusu alevlerde yansa
Görecek az kafasını kaldırsa
Ne fark eder ki çığlıkları duysa
Aç müziğin sesini, kapa vicdan perdesini...

Sefih insan, sefil insan
Bir kendi var, bir de keyfine araç olanlar
Başkasının derdi hiçbir zaman germedi
Zaten bir çoğunu da görmezden geldi...

Vur patlasın çal ki kanı kaynasın
Sen gül alem ağlasın
Sakın başını çıkarma çukurundan
Aldanıp ta vicdan sahibi sanmasınlar...

Unutma, dünya oyundan ibaret
Ve bu oyun devam etmez ilelebet
Zevkinin oyuncağı olmuşsun
Ve gelecek sonunu unutmuşsun...

Sen diğerkâmlık nedir bilir misin?
Peki çile?...

Nisan,2012.