Seher Ayazı

Ne vakit alsam kalemi elime,

Ruhumu sağır eden,

Elim bir çığlık vuruyor dilsizliğime.

Koşmaktan nefesi kesiliyor harflerimin.

Ne kadar koşsa da ahmaklar gibi,

Gökyüzü dua dua ağlar üzerine.

Kadehin beyazına karışan birkaç kara leke,

Bakışlarında ise kainatın sırrı,

Keşke varabilseydim serabına,

Konuşmanın yasak olduğu efsunkar bir şehirde.

Kokunu vuruyor yüzüme seher ayazı

Solumdan kanatıyor kainatı,

Nereye varsam sonu hep kırgınlık,

Şiirlerim parçalanıyor,

Yok Allahtan başka gösterecek yakınlık.